افزودنی مجاز و شناخت آن‌ها
افزودنی مجاز اضافه شده به مواد غذایی و حفظ ماندگاری محصولات غذایی، همیشه از دغدغه های بشر بوده است. به همین دلیل، انسان‌ها از دیرباز به فکر انجام کارهایی برای طولانی نگه‌داشتن مواد غذایی خود بودند. برای این منظور از اعمالی همچون نمک زدن و دودی کردن استفاده می‌کردند. همچنین از موادی همچون نمک یا انواعی از ادویه‌ها به‌عنوان افزودنی به مواد غذایی استفاده می‌کردند. به این‌گونه تا حدودی می‌توانستند، طول عمر مواد غذایی مورداستفاده خود را بالاتر ببرند. امروزه با اضافه‌کردن افزودنی مجاز همچون اسکوربات سدیم، بنزوات سدیم، پلی فسفات سدیم، آنتی‌اکسیدان‌ها و دیگر انواع آن به حفظ ماندگاری محصولات غذایی کمک می‌کنند.
در تولید صنعتی غذاها، از افزودنی مجاز استفاده می‌شود. افزودنی‌ها از تغییر طعم، بو و بافت جلوگیری کرده و با ممانعت از فعالیت باکتری‌ها، از خراب‌شدن آن‌ها جلوگیری می‌کنند. افزودنی‌ها بر اساس برنامه‌ای از قبل تعیین شده، تحت نظارت و بر اساس نوع ماده غذایی، به میزان معلوم به آن‌ها اضافه می‌شوند. رنگ‌های مصنوعی که از طرف اداره غذا و دارو یا اداره استاندارد هر کشور تایید می‌شوند، رنگ‌های مجاز نام دارند و معمولا ارزان‌تر و موثرتر از رنگ‌های طبیعی هستند.
انواع افزودنی‌های مجاز
رنگ‌هایی که در آب حل می‌شوند، dyes نامیده می‌شوند. این دسته از افزودنی مجاز معمولا به آردها، مایعات، نوشیدنی‌ها، محصولات نانی، شیرینی و محصولات لبنی اضافه می‌شوند. رنگ‌های غیر محلول در آب lakes نامیده می‌شوند. این محلول‌ها ماندگارتر هستند و در چربی‌ها، روغن‌ها و محصولاتی که رطوبت ندارند، مانند آب‌نبات و آدامس استفاده می‌شوند. افزودنی مجاز رنگی، جذاب‌تر شدن محصول را به دنبال دارد. یک سری از این رنگ‌ها طبیعی و از عصاره گیاهان هستند. بعضی به طور صنعتی و مصنوعی تهیه می‌شوند.